میراگرهای ویسکوز و بررسی تأثیرگذاری عملکرد لرزهای آنها

ارتعاشات سازهای، یکی از دغدغههای اصلی مهندسین سازه است. وقوع اجتناب ناپذیر زلزلهها و تحمیل خسارتهای فراوان جانی و مالی، به ویژه زلزلههای ویرانگری که در سالهای اخیردر نقاط مختلف دنیا رخ داده اند، تأکیدی بر لزومیافتن راه حلی مناسب و قابل اعتماد برای مقابله با این پدیده طبیعی است. امروزه یکی از چالشهای اصلی برای رسیدن به هدف، به کارگیری میراگرها در سازه و تلفیق این روشهای جدید با مفاهیم طراحی لرزهای سازهها و ارتقای کیفیعملکرد لرزهای سازهها است. در ایران نیز با توجه به لرزه خیر بودن بسیاری از مناطق کشور و خصوصاً قرار گرفتن بسیاری از مناطق پرجمعیت ولزوم استفاده از ابزارهای مناسب « طبق تعریف آئین نامه 2800 ایران » ، مهم در مناطق با خطر نسبی خیلی زیاد و زیاد مستهلک کننده انرژی زلزله، برای ساختمانهای نوساز ( در حال طراحی یا اجرا ) ضروری میباشد، و همچنین برای مقاوم سازی ساختمانهای قدیمی نیز لازم است که اخیراً این میراگرهای ویسکوز در طراحی و مقاوم سازی ساختمانهایی نظیرهتل بزرگ آزادی تهران، ساختمان مرکز تجارت جهانی تبریز، پل میانگذر دریاچه ارومیه بکار رفته است. تکنیکهای کنترل سازهای توسط میراگرها به چهار گروه کنترل غیر فعال، کنترل فعال، نیمه فعال و کنترل مرکب نقسیم میشود. هدف از استفاده از این وسایل استهلاکی، جذب انرژی ورودی به سازه در اثر زلزله و همچنین کاهش پاسخ سازه است. این کار با اضافه کردن اعضایی به سازه، صورت میگیرد و باعث کاهش خسارات وارده به آن میشود

کلیدواژه ها:

انرژی ، استهلاک ، سازه ، زلزله ، میراگر