بررسی شاخص های مسکن پایدار درشهرسازی و معماری پایدار ایرانی نمونه موردی محله1-5 شهر بجنورد

معماری گذشته ایران نشان می دهد که از اقدامات موثر در زمینه بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان های مسکونی،استفاده از انرژی های طبیعی و طراحی اقلیمی ساختمان ها بر اساس اصول معماری همساز با اقلیم هر منطقه می باشد.طراحی اقلیمی در روزگاران گذشته دستمایه اصلی معماری بوده است. آنچه طراحی اقلیمی را پایدار می سازد، لحاظ نمودن عرصه های متفاوت معماری و ارایه راهکارهایی است که برآورنده بسیاری از نیاز های انسان باشد اما معماری امروزبر خلاف بهره گیری از دستاوردهای تکنولوژی جدید در بیشتر موارد فاقد تعامل مناسب با محیط و طبیعت است. اینناهماهنگی با طبیعت مسایلی همچون آلودگی محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و تغییرات اقلیمی را تشدید نموده و سرعت می بخشد. با شدت یافتن این مسایل در سال های اخیر موضوع توسعه پایدار به عنوان راه حلی کارامد اهمیتبسیاری یافته است.با توجه به اثرات گسترده مسکن بر محیط های شهری،در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری بخش مسکن نقش بسیارمهمی برعهده داردمسکن بخش بسیار بزرگی از کاربری های شهری را به خود اختصاص داده است، همچنین مصرف کننده بخش زیادی از انرژی ها و منابع وارد شده به شهرها نیز می باشد..به منظور بررسی پایداریمسکن،وضعیت مسکن از نظر شاخص های کالبدی،اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی مسکن مورد مطالعه قرار می گیرد. بر این اساس پایداری مسکن گام مهم در دستیابی توسعه پایدار شهری قلمداد می شود. هدف این تحقیق بررسیشاخص های مسکن پایدار وارزیابی میزان پایداری مسکن در محله کوثر بجنورد می باشد . بر این اساس روش تحقیق توصیفی – تحلیلی ومبتنی بر منابع اسنادی و بررسی های میدانی است. یافته های پژوهش بیانگر این است، که مساکن محله کوثر شهر بجنورد از پایداری خوبی برخوردار نیستند.در خصوص افزایش میزان پایداری مسکن و در راستای شاخصهای مطلوب پیشنهاداتی ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

مسکن پایدار ، معماری پایدار ، شاخص های مسکن ، معماری ایرانی ، توسعه پایدار