احیای محله های تاریخی با رویکرد ارتقای کیفی زندگی ساکنان

امروزه ساختارهای کهن محلات قدیمی دیگر جوابگوی تغییرات زمانه نبوده و در نتیجه بافتهای تاریخی دستخوش تغییرات غیرمنطقی وغیرمسئولانه شده است. احیای بافتهای تاریخی، فرایندی حساس و پیچیده است که برای دستیابیبه ساماندهی و احیای موفقیت آمیز آن، به شناخت دقیق بافت قدیمی و کل سیستم شهر و نظام منطقهای نیاز است و همچنین باید به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی و مسائل و مشکلات بافت قدیمی شهرها توجه نمود. محلات قدیمینیازمند به حرکتی کنترل شده در جهت ادامه زندگی خود هستند که در غیر این صورت نهایتاً این تصور را به وجود میآورد که باید منتظر سرنوشتی ناگوار برای تمام ارزشهای آن بود، سرنوشتی که با فرهنگ و سنتهای مردم شهر گرهخواهد خورد. این پژوهش در پی دستیابی تعادلی منطقی بین حفظ و احیاء و ساماندهی شالودههای بنیادین محله های تاریخی بودهکه بتواند با ارائه آن ها به ارتقای کیفی زندگی و تداوم حیات هر چه بهتر این محلات کمک کند و نهایتاً منجر به حفظ و احیاء استخوانبندی اصلی پیکر شهر شود

کلیدواژه ها:

احیای محله های تاریخی ، ارتقای کیفی زندگی ، شاخصهای کیفیت زندگی ، ساکنان محلههای تاریخی