از واقعیت تا واقعیت پاسخگویی به نیاز معلولین در فضای شهری

در زندگی شهر نشینی، وجود مجتمع های مسکونی، آپارتمانهای مرتفع، شمار فراوان خانه های کوچک و نبود حیاط و محیط های باز در خانه ها، مردم را به کوچه ها، محوطه های باز و فضاهای بیرونی کشانده است. یکی از اصلی ترین نیازهای شهروند امروز، وجود فضاهای شهری در ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی آنان است. فراوانی، تنوع جمعیت و وجود گروه های خاص در اجتماع شهرها، همانند کودکان، کهنسالان، معلولان و...، توجه وبرنامه ریزی همه جانبه و مستمر مدیران و برنامه ریزان شهری را طلب می نماید. خیابانهای شهر تنها، محل عبور نیست و نگاه معبری به فضای عمومی شهر، زندگی ملال آور و گاه تحقیرآمیزانسانها در شهر را پی آمد داشته است. اتومبیل همه جا را به تسخیر در آورده، گویا تمامی شهر متعلق به خودروها می باشد و انسان در حاشیه باقی مانده.پیاده روهای کم عرض، کف سازی نامناسب با عمر کم، شیب های تند و عدم توجه خاص به راحتی تردد افراد جامعه با ناتوانایی جسمی – حرکتی از مشکلات و معظلات موجود اکثر شهرهای می باشد.مقاله ی حاضر در پی آن است تا با ارائه راهکارهای مناسب سبب تعامل هرچه بیشتر بین عناصر موجود شهری و ناتوانان جسمی – حرکتی گردد. در کنکاش انجام شده با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، در پی خوانایی،بسترسازی و فضاسازی مناسب شهر می باشد به گونه ای که گروه های خاص جامعه بتوانند به فضای شهری بازگردانند و نیازهای خود را باحداقل وابستگی به افراد دیگر، برآورده نمایند.یقینا بهسازی و مناسب سازی چند نقطه و بهره برداری کوتاه مدت از آنها نمایشی بیش نیست و عمده ترین مسئولیت این مشکل بر عهده طراحان، معماران و شهرسازان است

کلیدواژه ها:

معلولین ، محیط شهری ، پیاده رو ، طرح های شهری