بررسی تحلیلی بافت ، محله وهمسایگی از منظر اجتماعی و فرهنگ ( نمونه موردی شهرگرگان)

در گذشته فضا و بافت کالبدی شهر همیشه هسته اولیه شکل گیری شهر بوده و بر پیوندفضایی میان عناصری همچون ،مرکزشهر ،محلات ،گذرها ،میدانها و......استوار بوده است .بافت قدیم استر آباد یکی از این موارد میباشد که تابع عوامل طبیعی مثل آب ،زمین ،تابش نور خورشید و همچنین عوامل اجتماعی – فرهنگی بوده وشهر به چندین محله تقسیم بندی و هر محله دارای تعدادی گذر و میدانگاهی بود که غالبا شکل هندسه ای آنها چند ضلعی مربع یا مستطیل بود و در محلات مرکزی به نامپاتوق قرار داشت که محل گردهمایی جمعیت در مراسمات اعیاد و عزاداری وجشن و......... بوده است ودر میدانگاهی محلهعناصری همچون مسجد ،حمام ،مدرسه و ملاخانه وگاهی نیز درخت چنار بسیار قدیمی قرار داشت .وعلاوه براین واحد همسایگی در میان این بافت دیده میشود به نحوی که همه ساکنین در طی روز یا ساعاتی از شبانه روز با هم دیدارخواسته یاناخواسته دارندو از اوضاع واحوال هم جویا هستند. چهارچوب نظری این پژوهش براساس فرهنگ و سنت می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و تاریخی- تفسیری است و اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی- کتابخانه ای و مطالعات میدانی جمع آوری شده و مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و باتوجه به نتایج مبانی ثابت و متغیر طراحی که متناسب با امکانات و شرایط خاص دوران بوده شناسایی شده است

کلیدواژه ها:

محله ، بافت ، کالبد ، فرهنگ ، اجتماع ، واحد همسایگی