بررسی ویژگی های فضای باز در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی محیط های همسایگی

در دهه های اخیر پایداری و توسعه پایدار، به عنوان یکی حوزه های مهم در جهت ارتقاء شرایط زیستی انسان مطرح شده است. دراین بین افزایش تعاملات اجتماعی به عنوان یکی از معیارهای پایداری اجتماعی، در محیط های همسایگی، مورد توجه قرار گرفته است؛ چرا که محیط های مسکونی جزئی از فضاهای شهری بزرگتر را تشکیل داده اند و در پایداری کلان شهرها نقش مهمی را ایفا می کنند. در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت ساختار محیط های همسایگی به بررسیمعیارهای طراحی فضای باز در جهت ارتقا پایداری اجتماعی، پرداخته شده است. روش عمده به کار گرفته شده در ایننوشتار از نوع توصیفی-تحلیلی است و جهت گرد آوری اطلاعات از منابع اسنادی -کتابخانه ای و مشاهدات میدانی بهره برده شده است. در ابتدا، به شناخت معیارهای تعاملات اجتماعی در واحد های همسایگی پرداخته و سپس ویژگی هایتاثیرگذار در طراحی فضاهای باز واحد های همسایگی از جمله: توجه به محدودیت ترافیک سواره و تقویت حرکت پیاده، توجه به ساکنین در شرایط سنی مختلف، مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

جامعه ، پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، محیط های همسایگی ، فضای باز