تاثیر فضای آموزشی بر اندیشه خلاقانه دانشجویان معماری درایجاد و استفاده از فناوری های نو

در بررسی ادبیات خلاقیت و نحوه بروز و پرورش آن، پرواضح است که تعداد اندکی از تحقیقات به مسئله محیط وتأثیر آن در شکلگیری خلاقیت اشاره داشتهاند که این موضوع لزوم تحقیقات بیشتر در این زمینه را خاطر نشانمیسازد. امروزه مسئله و موضوع قابل توجه در حوزه رشد خلاقیت دانشجویان معماری این است که آنها به جای ماجراجویی و کنکاش در محیط پیرامون، و معماری ایرانی به دنبال شناخت غیر معقول و تقلید از معماران وساخته های غیر ایرانی هستند ، حاصل سخن اینکه دانشجویان امروز ما سیستم آموزشی بدون پرورش خلاقیت را سپری میکنند که دقیقاً و تحقیقاً توسط مکان آموزشی و اساتید ساخته و پرداخته شده است. مهمترین پیامدمنفی این نحوه از آموزش این است که نمیتوان از آنها انتظار معماری خلاق و ایرانگرا داشت. چرا که دانشجویان در محیطهای با کیفیت پایین از نظر امکانات آموزشی ، پژوهشی و فعالیتهای آزاد پرورش می یابند.در نهایت و به صورت بالفعل تبدیل به یک مصرفکننده افکار خواهند شد نه تولیدکننده آن. این نوشتار قصد دارد پس از آشنایی با مفهوم خلاقیت به نقش و اهمیت عوامل محیطی در پرورش خلاقیت دانشجویان معماری و در نهایت به ارایه پیشنهادی در خصوص چگونگی تاثیر فضای آموزشی بر بروز خلاقیت معماران جوان بپردازد

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، معمار ، عوامل محیطی ، آموزش