انرژی های نو در روند تحقق معماری پایدار (با تأکید بر انرژی خورشید)

نتایج پژوهش نشان می دهد بعد از کشاورزی ، ساختمان سازی دومین صنعت بزرگ در دنیا است. آلودگی ناشی از سرمایش و گرمایش ساختمان ها و ساخت مصالح ساختمانی از آلودگی های ماشین ها فراتر می رود و سرچشمه های تمام شونده را به سرعت مصرف می کند. در عصر حاضر به دلیل ایجاد بحران در جهان و پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدید ناپذیرند و به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مورد توجه قرار گرفته است. لذا به منظور مقابله با این اثرات هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع را به حداقل برساند، در پایان عمر مفید خود، منبعی برای ایجاد سازه های دیگر به وجودآورد و از منابعی که برای آینده خطرناک محسوب می شوند کمترین استفاده را نماید. این امر با استفاده از انرژی های نو در بناها تحقق می یابد. انرژی خورشیدی یکی از این انرژی هاست علاوه بر سازگاری با محیط، به محیط طبیعی آسیبی نمی رساند و قابل تجدید است.

کلیدواژه ها:

انرژی ، پایداری ، منابع تجدید پذیر ، انرژی خورشید