نقش آموزش و تعلیم و تربیت دریائی در رشد و توسعه اقتصادی کشور

امروزه ما شاهد و ناظر پشرفت های تکنیکی و اقتصادی کشورهای بسیاری هستیم. این پیشرفتها نتیجه و حاصل توسعه و ا نتقال فعالیت های آموزشی و تعلیماتی در سراسر جهان است. از آنجا که انتظار می رود جمعیت جهان در پایان قرن حاضر از مرز 7 میلیارد نفر و جمعیت جمهوری اسلامی ایران از 100 میلیون نفر تجاوز نماید، کاملا اشکار است که روند و مسیر کیفیت و کارآئی تقاضاو ارتقاء آموزش های متناسب آب نیازها، روند رو به تزایدی خواهد داشت و رشد سریعی را طی خواهند نمود. بر همین اساس است که نظام آموزشی در هر کشور باید از داشتن یک سیستم تحصیلی و حرفه ای دریائی که حداقل در سطح قابل قبول و استانداردی بوده و بتواند نازهای نیروی انسانی یک ناوگان دریائی قدرتمند وقابل رقابت با ناوگانهای تجارتی سایر کشورهای دریائی جهان را مرتفع کند، اطمینان حاصل نماید. به هر حل همچنانکه پیشرفت تکنولوژی کشورهای دریائی و صنعتی توسعه می یابد، تضاد ومغایرت بین مناطق مختلف جفرافیائی جهان رو به تزاید خواهد گذاشت. این افزایش تضاد و فاصله بین کشورهای پیشرفته و عقب مانده از انجا ناشی و منبعث می گردد که بر اساس تخمین سازمانهای بین المللی همچون یونسکو، 50 درصد از جمعیت کشورهای در حال توسعه در حال حاضر آموزش و پرورش و تحصیل به دلایل مختلف سرباز می زندد و آمار بیسوادان، سیر صعودی طی نموده و موجب رکود و چه بسا فاقد هرگونه تحرک لازم به منظور حفظ و یا کم نمودن فاصله ها و پر نمودن شکاف های بین خود و کشورهای پیشرو می باشد و به تدریج شکافها عمیقتر و فاصله ها بیشتر می شود.