محیط زیست دریایی، صنعت و توسعه پایدار

تا دهه میلادی دریا در باور مردم بینهایت بود و بر این باور بودند که آلودگی به هرمیزان در دریا حل می گردد. دریاها به عنوان مناطقی برای دفع مواد زائد تلقی می شدند با رونق گرفتن تجارت جهانی از طریق دریاها و افزایش حمل و نقل دریایی و همچنین جابجایی مواد آلی از طریق دریا آلودگی در دریا و اهمیت حفظ محیط زیست دریایی مدنظر جوامع بین المللی قرار گرفت و نهایتا پس از سانحه کشتی نفتی TORRY CANION منجر به ایجاد قوانینی در این خصوص گردید قوانین حفاظت از محیط زیست دریایی برای کاهش آلودگی دریا از طریق کشتیها وضع گردید بنوعی که شناورهایی که حامل مشتقات نفتی نیز می باشند با تدابیر خاصی اقدامات کنترلی را نیز در خصوص کاهش ریسک آلودگی بنمایند با پیشرفت علم و تکنولوژی الزامات کنترلی و تجهیزات بیشتری برروی شناورها قرا رگرفت تا آنجائیکه از تردد شناورهای حامل نفت تک جداره جلوگیری بعمل آمد و قوانینی در خصوص کاهش ریسک آلودگی توسط کشتیها و همچنین قوانینی مربوط به جابجایی آب بالاست کشتی ها وضع گردید. ولی طبق بررسیهای انجام شده فقط سالیانه 4.7% از مجموع آلودگی یک ونیم میلیون متر مکعبی که وارد دریای می شود مربوط به کشتیهاست و محیط زیست دریایی متاثر از صنایع دیگری نیز می باشد و حفاظت از محیط زیست دریایی می بایست با جدیت بیشتر از سوی مجامع ملی و بین المللی پیگیری و دنبال شود.

کلیدواژه ها:

محیط زیست دریایی ، توسعه اقتصادی ، آلودگی ، ظرفیت پذیرش دریا