طراحی بدنه زیرسطحی هوشمند دوربرد و مدل سازی عددی آن با هدف انتخاب بدنه بهینه

با گسترش دانش بشر و افزایش توانمندی سیستم های پردازش اطلاعات، امکان دستیابی به اعماق اقیانوس ها با استفاده از زیرسطحی های بدون سرنشین هوشمند فراهم شده اس ت . یکی از عوامل محدود کننده اصلی در این زیرسطحی ها، تأمین منبع انرژی اس ت . این امر به دلیل جانمایی منبع تأمین انرژی و عدم امکان تغذیه مجدد آن در حین انجام مأموریت، به خصوص در مأموریت های طولانی است. جهت استفاده از این وسیله ها در مأموریت های طولانی برآورد دقیق از میزان مصرف انرژی بسیار حائز اهمیت است . تجهیزات الکترونیکی ، سیستم مانور و سیستم رانش سه منبع عمده مصرف انرژی در زیرسطحی های هوشمند می باشند. بهینه سازی شکل بدنه به عنوان عاملی تعیین کننده در انرژی مصرفی، یکی از مهمترین مراحل طراحی به خصوص در زیرسطح یهای دوربرد می باشد. در این مقاله ابتدا به شکل بدنه های مختلف استفاده شده در زیرسط حی ها پرداخته شده و در ادامه با ارائه رو شهای طراحی، خطوط بدنه 9 زیرسطحی با حجم برابر طراحی شده است . در نهایت به مدل سازی عدد ی بدنه های ارائه شده با استفاده از روش دینامیک سیالات محاسباتی در نرم افزار تجاری فلوئنت پرداخته شده و خطوط بدنه بهینه از نظر کمترین نیروی درگ انتخاب شده است.

کلیدواژه ها:

زیرسطحی هوشمند ، بهینه سازی مصرف انرژی ، دینامیک سیالات محاسباتی ، طراحی خطوط بدنه