افزایش مقاومت کمانشی و کاهش تمرکز تنش درریب های کامپوزیتی داکت ملخ هواناو به کمک لب ههای تقویت کننده ومقایسه با ریب های آلومینیومی مشابه

کامپوزیت های الیاف کربن درکاربردهایی که بایستی نسبت مقاومت یا سختی به وزن در سازه مقدار بزرگی باشد پیشنهاد ایده آلی هستند. از این رو در سازه های هوایی، هوادریا و ساختارهای حساس به وزن استفاده از این کامپوزیت ها توجیه خوبی دارد. در یکهواناو برای افزایش نیروی جلوبری از داکت استفاده می شود. سطح مقطع داکت به منظور افزایش کارایی ملخ بصورت ایرفویل است و ساختار سازه ای آن مانند یک بال متشکل از ریب، اسپار و پوسته است. برای عبور مکانیزمها، کابلهای برق و کاهش وزن سوراخهایی در ریب ها ایجاد می شود که مقدمه ایجاد تمرکز تنش و کاهش مقاومت کمانشی خواهد بود. بنابراین تقویت این سوراخها برای کم کردن تنش و افزایش مقاومت کمانشی ضروری به نظر می رسد. در این مقاله یک صفحه مربع شکل از جنس کامپوزیت الیاف کربن و آلومینیوم تحت اثر بارهای برشی به عنوان بخشی از ریب داکت با سوراخ دایره ای لبه دار مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفته است. مطالعات صورت گرفته در مورد اثرات پارامترهای مختلف تقویت سوراخها در زمینه پایداری و استحکام بانرم افزار اجزاء محدود نسترنMSCNastran انجام شده است. نتایج نشانگر این موضوع است که استفاده از کامپوزیتهای الیاف کربن در مقایسه با آلومینیوم منجر به کم کردن وزن نهایی سازه می گردد

کلیدواژه ها:

مقاومت کمانشی ، تمرکز تنش ، ریب الیاف کربن ، ریب آلومینیومی