برنامهریزی جهت توسعه فضایی و مکانی بنادرمورد کاوی بندر چابهار

امروزه بنادر جهان در مناطق مختلف به دنبال بهبود خدمات و افزاش توسعهی خود هستند، بنادر برای در دست گرفتن سهم بیشتری از حمل ونقل دریایی با یکدیگر رقابت دارند و توسعهی هر بندر میتواند قدرت رقابتی هر بندر را نسبت به سایر رقبا افزایش دهد. در این مقاله دو نوع توسعه به صورت متمرکز ) concentrated ( و غیرمتمرکز ) de concentrate ( مورد بررسی قرار میگیرد، در گام بعدی این تحقیق پس ازبررسی محدودیتهای بندر بر اساس مدل Anyport ، چارچوبی جهت تصمیمگیری با در نظرگرفتن محدودیتهای اساسی پیشنهاد میشود. این محدودیتها عبارتند از : محدودیتهای جغرافیایی، اقتصادی و حمایتی. چارچوب تصمیم گیری در توسعه مکانی بندر شامل برنامهریزی بندر، تعیین مکان، بررسی و تصمیمگیری میباشد. در این تحقیق بندر چابهار مورد مطالعه قرار گرفته است و در پایان مشخص میگردد که این بندر نیاز به توسعهی متمرکز یا غیر متمرکز دارد. همچنین پیشنهاداتی به برای تصمیمات توسعه فضایی بنادر ارائه میشود، که این چارچوب شاملمحدودیتهای اثرگذار در توسعه بنادر نیز خواهد بود

کلیدواژه ها:

توسعه بنادر ، مدل Anyport ، تئوری محدودیتها ، بندر چابهار