ارائهی رویکردهایی مبتنی بر الگورتیمهای بهبود یافتهی بهینهسازی ازدحام ذرات برای حل مسئلهی چیدمان بستهها در دو بعد

مسئله چیدمان بستهها یک مسئله بهینهسازی ترکیبی معروف در غیر چند جملهایهای سخت، پایهای در علوم کامپیوتر با ساختار بهینه سازی ترکیبی و گونهای خاص از مسئلهی کولهپشتی باینری میباشد. هدف در مسئله چیدمان بستهها بیشینه تعداد بسته کاربردی و کمینه زمان اطی برای دستیابی به چیدمان بهینه است. از این رو در این مقاله تکنیکهایی نوین مبتنی بر الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات به منظور حل مسئله چیدمان بستهها در دو بعد ارائه شد که دارای زمان محاسباتی کمتری نسبت به تکنیکهای پیشین است . زیرا یکی از بارزترین محدودیتها برای دستیابی به چیدمان بهینه با توجه به ماهیت غیر چند جملهای سخت مسئله مذکور، در واقع همان دست یابی به چیدمان بهینه است که به سبب داشتن ماهیت سخت مسئله چیدمان بستهها در دو بعد، به گونهای عمل میکند که افزایش زمان دست یابی به حالت بهینه با افزایش ابعاد مسئله همراه است. در این مقاله تکنیکهایی مبتنی بر الگوریتم بهینهسازی ازدحام ذرات به منظور حل مسئلهی چیدمان بستهها ارائه شده است. بدین منظور برای تعیین پایه و اساس کار در روش تحقیقاتی این مقاله نیز مسئله چیدمان بستهها در دو بعد مبتنی بر الگورتیم بهینهسازیازدحام ررا و نسخههای بهبود یافتهی آن در محیط متلب پیادهسازی و مقایسه گردیدند. نتایج ودستاوردهای تجربی حاکی از کارایی و موفقیت الگورتیم بهبود یافتهی بهینهسازی ازدحام ذرات 1 نسبت به سایر الگورتیمهای پیشنهادی میباشد به گونهای که از یک سو بیانگر بهبود حالت بهینه نسبت به سایر الگورتیمهای حل پیشنهادی در دستیابی به چیدمان بهینه و از سویی دیگر هم بیانگر کارایی الگورتیم بهبود یافته بهینهسازی ازدحام ذرات 1 میباشد. در نهایت با بکارگیری توابع محک برای سنجش کارایی الگورتیمهای پیشنهادی، الگورتیم بهبود یافته بهینهسازی ازدحام ذرات 1به عنوان کاراترین الگورتیم فراابتکاری پیشنهادی مطرح گردید

کلیدواژه ها:

مسئله چیدمان بستهها در دو بعد ، بهینه پارتو ، تأثیر گذاری وزن اینرسی ، الگورتیم ژنتیک ، چیدمان بهینه ، الگورتیم بهبود یافته بهینهسازی ازدحام ذرات ، الگورتیم بهینهسازی ازدحام ذرات