نقش معماری پایدار در افزایش خلاقیت برای طراحی فضاهای آموزشی

در میان توانایی های مختلف انسان بدون تردید خلاقیت سازنده ترین و بنیادی ترین آنهاست. دستیابی به قانون مندی هایی که به شناخت و تغییر جهان منجر شده بدون استفاده از نیروی خلاق انسانها امکان پذیر نبوده است. همه آثار پر ارزش اصیل و ماندنی فرهنگ بشری که زندگی انسان را معنا بخشیده، ریشه در خلاقیت داشته است و این همه ر ا تاریخ علم و هنر به روشنی نشان میدهد. ماهیت فضاهای آموزشی، لازمه سرمشقی منحصر به فرد برای پژوهش و ایجاد کنش و واکنش صحیح در میان فضاها میباشد. فضای آموزشی محیطی است در راستای پاسخ به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و محیطی که در جهت برآوره کردنفعالیتهای انسانها که بازتابی از معیارهای رفتاری و فرهنگی مشخص شده توسط جامعه میباشد. با توجه به بحران زیست محیطی که حیات بر روی کره زمین را تهدید میکند و نیز افزایش مصرف سوخت های فسیلی که باعث تشدید این بحران شده لزوم استفاده از منابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد. مفهوم پایداری در معماری ، همان معماری پایدار یامعماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست است. طراحان ساختمانها براساس این رویکرد نه تنها به صرفه جویی در مصرف انرژی است بلکه کمک بزرگی در جلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینده است.این پژوهش به صورت کیفی به روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی و قیاسی و با استفاده از مرور متون و منابع موجود در این زمینه انجام شده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، خلاقیت ، مصرف انرژی ، رویکرد پایدار ، معماری