منطق فازی و تئوری های تصمیم گیری

همان گونه که می دانید تصمیم گیری جزء جداناشدنی مدیریت است و حتی عده ای از صاحب نظران پا را از این فراتر نهاده و «مدیریت را مترادف با تصمیم گیری دانسته اند». در این بین هر چه یک تصمیم گیری بیشتر درگیر سبک تفکر انسانی و همچنین سیستم های پیچیده شود، پدیده ی فازی بیشتر مسلط به توضیح این سیستم ها می گردد.اهمیت استفاده از منطق فازی این است که این منطق از فضای بین دو ارزش «برویم» یا «نرویم»، ارزش های جدید «شاید برویم» یا «می رویم اگر...» یا حتی «احتمال دارد برویم» را استخراج کرده و به کار می گیرد. بدین معنی که شیوه هایی را که برای مدل سازی یک سیستم نیازمند ریاضیات پیچیده است، با استفاده از مقادیر زبانی و دانش فرد خبره جایگزین می سازد. سادگی، کارایی در شرایط عدم قطعیت، توانایی استفاده از متغیرهای کیفی و کلامی بدون کمی سازی آن ها، پاسخگویی، عدم کلی گویی و عدم مطلق گویی از دیگر نتایج استفاده از منطق فازی است که ضرورت استفاده از آن را به دست می دهد.روش تحقیق این مقاله به صورت کاربردی - مروری است که برای تدوین آن از شیوه ی کتابخانه ای استفاده گردیده است که در طی آن سعی بر شناسایی منطق فازی و کاربردهای آن در تئوری های تصمیم گیری داریم

کلیدواژه ها:

منطق فازی ، تئوری های تصمیم گیری ، مجموعه های قطعی ، مجموعه های فازی ، متغیرهای زبانی