تأثیر روشهای جدید طراحی و تکنولوژیهای جدید ساخت بر بافت تاریخی تبریز نمونه موردی طراحی موزه هنرهای معاصر در بافت تاریخی تبریز با تاکیدبر دیدگاه های طراحی لیبسکیند

بحث مرمت و مداخله در بافت تاریخی، از موضوعات دیرین در معماری و شهرسازی است. مباحثی که تحت عنوان باززنده سازی بناها و شهرهای تاریخی عرضه می شود، ویژگی های فرهنگ معماری ایرانی و شرایط خاص تحرک اجتماعی و اقتصادی را منعکس می کند. مسئله ی مهم در این مباحث وجود جریانزندگی در بافت موجود شهری است که با نیازها و ویژگی های خاص منطقه و همگام با زمان حاضر بتواند در کالبدهای کهن اتفاق افتد. در این مقاله که حاصلتمر ینی از پروسه طراحی درس طرح هفت معماری ارائه شده، با نگرش یک معمار غربی )دانیل لیبسکیند( به نحوه ی مداخله در بافت تاریخی پرداخته شد. این مداخله در راستای تعدیل نیازهای اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و اقتصادی افراد جامعه با چشم اندازی به گذشته و امروز بستر بافت صورت گرفته است. مسئله یاصلی در جهت رسیدن به طرح و اهداف مطلوب، چگونگی کاربرد سبک خاص نحوه ی مداخله ی لیبسکیند در بافت تاریخی تبریز به منظور رفع نیازهای مذکور جامعه ی این بخش از بافت می باشد. جهت دستیابی به این اهداف، با استفاده از روش اسنادی و میدانی اطلاعات لازم از ویژگی های بستر طراحی و دیدگاه های دانیل لیبسکیند در طراحی بافت های تاریخی به دست آمد و سپس با ارائه ی جداول، دیاگرام ها و تصاویر مربوطه به تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل و نحوه ی ادغام فلسفه ی طراحی لیبسکیند و بافت تاریخی موجود پرداخته شد. در نتیجه ی تلفیق دو موضوع مطرح شده با در نظر گرفتن رفع نیازهای موجود بافت، سعی در کاهش فاصله بین مفاهیمی بود که در بافت تاریخی در کنار یک حجم مدرن مطرح می شد. اسن مفاهیم مواردی نظیر پیر و جوان و فضاهای سنتی و مدرن را شامل می شد و با وجود ویژگی ضد کلاسیک بودن شیوه م داخله لیبسکیند تلاش در جهت نمایش هر چه بارزتر ویژگی های این دو نسل از جامعه و تعامل معنوی و مفهومی آنها در طرح بود. به این ترتیب اگرچه در ظاهر بنای جدید نمودی از تکنولوژی جدید زمان معاصر بود، ولی در شکل دهی به روح بنا سعی در ادغام مفاهیم تاریخی موجود در بستر طرح، در درون فضای جدید بود

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی تبریز ، روش های مداخله ، بناهای میان افزا ، دانیل لیبسکیند