تعامل تکنولوژی و فضا در معماری معاصر

فضا در معماری کهن تکامل تداومی و تدریجی داشته، اما در عصر حاضر شاهد تحولات بسیاری بوده بطوریکه تکوین آن با سرعت فزاینده ای مواجه گردیده است. این تغییر و تحولات عمدتا متاثر از پیشرفت تکنولوژی بوده تا جایی که، بعنوان ارکان اصلی پیدایش هر اثر معماری تبیین گردیده است. بدینترتیب، فضای معماری را فرم، عملکرد، تکنولوژی و محتوا شکل داده و هر یک ایفاگر نقشی در پیدایش کالبد بنا شده است. لازم به ذکر است که فرم راشکل و هندسه بنا و زیبایی، عملکرد را بهره گیری از فضا و کارایی، محتوا را هویت و مبانی نظری و تکنولوژی را بطور معمول شامل ابزارها، ماشین الات و.) تکنیکهای ساختمانی دانسته اند )گلابچی، 1383 اگرچه اولویت بندی هریک از موارد فوق در کاربست اثر معماری وابسته به ذهن معمار و شرایط بوده لکن، در بسیاری از اوقات، تکنولوژی اولویت اصلیدر پیدایش اثر معماری محسوب گردیده است. بدین نحو که، تکنولوژی در ابتدا بصورت ابزاری برای شکل دهی به ساختار ذهنی اولیه و امکان تبدیل آن به کالبد عینی معماری مطر ح شد. این ابزار در حیطه سازه و محاسبات مربوطه نیز نقش بسیار مهمی ایفا نمود. بتدریج تکنولوژی این امکان را بوجود آورد که نه تنها در ساختار و سازه، بلکه در مصالح و بافت، و شکل دهی به فرم نیز ظهور یابد. خلق و ساخت کالبدها تا آنجا پیشرفت داشته که به خلق فضاهایی منجر گردید که متفاوت از فضاهای معمول بوده و تجربه جدیدی از خلق فضا را به نمایش می گذارند. این مقاله چالشی است بر تعامل میان تکنولوژی و فضاهای خلق شده معماری که در چند پروژه اخیر از معماران مشهور نمود عینی داشته و به منصه ظهور رسیده است. هدف این مقاله بررسی فضاهای خلق شده معاصر به کمک ابزار تکنولوژی های جدید است

کلیدواژه ها:

فضای معماری ، عصر حاضر