طراحی تعامل گرا، نگرشی نو در خلق فضاهای معماری و شهری

هررسانه ای، ویژگی های ذاتی دارد که بر اساس این ویژگی ها در فرآیند ارتباط نقش ایفا می کند . این ویژگی ها می تواند مرزها و نقاط تفاوت و تشابه رسانه ها را با یکدیگر مشخص نمایند . اگر فضای مجازی در این قالب قرار گیرد از جمله ویژگی این فناوری که آن را با سایر فناوری ها مثل تلویزیون، رادیو، سینما متفاوت می سازد؛ تعاملی بودن آن است. تعاملی بودن اگرچه با فضای مجازی متولد نشد، اما دوران اوج خود را در این فضا به دست آورده بر همین اساساست که فضای مجازی بیشتر با این ویژگی شناخته می شود یا به عبارت دیگر این ویژگی به طور بالقوه در فضای مجازی امکان بروز و ظهور بیشتری را مییابد.هدف طراحی تعامل گرا، توسعه و بسط دادن محصولات کاربردی با مشخصاتی از قبیل خوشایندی، رضایت بخشی، یادگیری راحت و ساده، مفید بودن و سهولتاستفاده است. جهت رسیدن به چنین هدفی، شناسایی استفاده کنندگان، فعالیت ها، اهداف و انگیزه های آنان و همچنین زمینهی فعالیتشان از اهمیت بسیاری برخوردار است. به جز معدودی از تجربیات معماری معاصر، فضای غالب در معماری جهان بر اساس تظاهرات شکلی منطبق با مدها و وابسته به درک سطحی از فلسفه زیست و با کمترین توجه به مفهوم کیفیت سکونت پایدار و محدودیتهای محیطی و زیستی کره زمین بوده است. در سالهای اخیر تعریف تازه ای از معماری به عنوان یک دیسیپلین تاثیر گذار در جریان توسعه به ویژه در مقیاس شهر مطرح شده است. این تعریف فضای دیگری از معماری را مطرح نموده است که در آن معمار نقش سامان دهنده فضا و ارتقاء دهنده کیفیت زیست و محیط را بر عهده دارد او سعی میکند با تکیه به ابعاد مختلف وجودی انسان، پایدار ترین فضای ممکن را به وجود آورد محیط های تعاملی بخشی از معماری جدید و تکنولوژیک است که تجربه سنتی ما را از محیط پیرامونی متحول میکند

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، محیط پیرامون ، طراحی تعامل گرا ، معماری تعاملی