مفهوم شناسی ماده و معنا درسنتز زمان ازدیدگاه فیزیک جدید وضرورت درک آن درفضای معماری

دراین مقاله سعی در بررسی جنس دوپارامتر ماده ومعنا ورابطه ی آن بایکدیگرازدیدگاه فلسفی،فیزیکی وتاثیر این دو درپیدایش محتوای ذهن معمارومسیرپالایش معناوچگونگی دگردیسی معنا به ماده می باشد. فرم به معنای نمودمفاهیم درکالبدمادی می باشد که با استنادبه بحث فضا،زمانوچیستی فضای پیرامون وتاثیرزمان برفضا میتوان به بالفعلیت فضای معماری و به عرصه ی ظهور رساندن جنبه ی بالقوه ی فضا درکالبد مادی وفضایمعماری پرداخت. سنتز زمان که حاصله)تز( ماده و)آنتی تز(حرکت می باشد در مکان معماری؛ فرم و محتوا را تحت تاثیر قرار داده و رابطه ی این پارادایم با اثرمعماری و ذهن مخاطب مورد بررسی قرار گرفته است. و چگونگی رسیدن معنا به ماده به وسیله ی )مجاز( وشناخت شناسی این مقوله درمقایسه ی تطبیقی حرکت جوهری ماده و فیزیک کوانتومی در این مقاله بررسی می شود. این بر پایه ی نظریه جدید فیزیکی بنام تئوری )م(که فضا را ملزم به یازدهبعد دانسته طوری که جهان درپوسته ی چهاربعدی در فضازمانی با ابعاد بیشتر قرار گرفته ایم مراتب آن و چگونگی تاثیر گذاری این واقعیت فیزیکی برفضای معماری را مورد بررسی قرار می دهیم.درک مخاطب از اثر هنری یا نقد اثرشامل روندذهنی فرد در قراردادهای ذهنی خود می باشد و اتفاقواقعیت،مجاز و حقیقت وفرق این پدیده ها چه درآفاق و چه در انفس حاصله یک روندی هست که درتقابل ماده و معنا، بدست آمده است.در این راستا تئوری های نسبیت ؛سوپراسترینگ ها ؛ فلسفه و روانشناسی؛ موضوع را روشنگری می کند.فرم یا فضای حاکم بر مکان معماری در حقیقت تقلیل معنا است که به فرم تبدیل شده و شناساند ن و هم جنس بودن این قضیه با تقلیل قوه ی تخیل به تصور هدف این مقاله می باشد.بعدیازدهم ماده فضاهای در همتنیده ی چند بعدی هستند که کل عالم چه به صورت نور وچه به صورت صوت در این فضا های اضافی یازده گانه ی فضا ذخیره می شوند که تصویرهالوگرافیکی این تصاویر تناظ ر یک به یکه سه بعد در صفحه ی دو بعدی می باشد که این ؛نزول معنا به ماده ؛ نزول قوه ی تخیل به تصورو مثلث هنر و هنرمند واثر هنری و رابطه ی این سه مقوله موضوع بحث وبررسی می باشد

کلیدواژه ها:

ماده.معنا.فضا ، زمان.تئوری)م(