بهبود خواص مهمان/میزبان داربست الکتروریسی پلی(ال لاکتیک اسید)/پلی(اتیلن ایمین) پرشاخه با تغییر زمان ماندگاری دوپ ریسندگی

در این مطالعه، مخلوط مناسبی از پلی (ال لاکتیک اسید) - به همراه پلیمر پرشاخه یا درخت سان به کمک فرآیند الکتروریسی مورد بررسی قرار خواهد گرفت و اثر زمان ماندگاری دوپ در زمانهای نیم، یک، دو، 12 و 24 ساعت مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. پلی(ال لاکتییک اسید) PLLA و پلیمر پرشاخه پلی(اتیلن ایمین) PEI در نسبت 65/35 با هم مخلیوط شدند و دوپ پلیمری حاصیل شد. آزمایشات مختلف نظیر زاویه تماس آب، جذب رنگ و طیف سنجی مادون قرمز نشان داد که با افزایش زمان ماندگاری دوپ درصد آمینولیز افزایش یافته و گروههای عاملی تشکیل شده بیشتری بر روی الیاف به وجود خواهد آمد که بهبود خواص میهان/میزبان را برعهده خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پلی(ال لاکتیک اسید) ، پلی(اتیلن ایمین) ، زمان ماندگاری دوپ ، الکتروریسی ، درخت سان