مدلسازی رفتار کششی لایه های بی بافت ژئوتکستایل با استفاده از روش المان محدود

منسوجات بیبافت سوزنی شده، از رایجترین ساختارهای نساجی جهت بهکارگیری به عنوان ژئوتکستایل ها می باشند. استحکام کششی یکی از رفتارهای مهم این منسوجات است. پژوهش حاضر، با هدف مطالعه رفتار کششی منسوجات بی بافت در سطح ماکو ساختار با استفاده از روش المان محدود بر اساس مدل هایپرالاستیک انجام گردیده است. بدین منظور سه لایه با وزن های 460، 715 و 970 گرم بر مترمربع در نظر گرفته شد. آزمون کشش تکمحوری منسوجات بیبافت در دو جهت تولید ماشین ، عمود بر تولید ماشین شبیه سازی، سپس رفتار کششی پارچه بر اساس مدل مواد هایپرالاستیک پیش بینی شد. ضریب هم بستگی 0/98 بین نتایج شبیه سازی و نتایج تجربی نشان دهنده کارآمد بودن روش المان محدود برای پیش بینی رفتار کششی منسوجات بی بافت میباشد.

کلیدواژه ها:

مدلسازی ، رفتار کششی ، روش المان محدود ، مدل هایپرالاستیک ، لایه های بی بافت ژئوتکستایل