برآورد شدت فرسایش بادی به منظور مدیریت بهینه اراضی با استفاده از روش IRIFR.E.A (مطالعه موردی: پیوشک، شهرستان جاسک)

اندازه گیری فرسایش بادی همواره مشکل و هزینه بر بوده و دارای محدویت های زمان و مکان است . بنابرایناستفاده از روش های کارا به منظور برآورد آن امری اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق از روش IRIFR.E.A جهتبررسی شدت فرسایش بادی در منطیه پیوشک از توابع شهرستان جاسک استفاده گردید. به منظور انجام تحقیق ابتدانقشه واحدهای کاری تهیه و سپس عوامل نه گانه مؤثر در فرسایش بادی در هریک از یازده واحد مطالعاتی بررسیشد. به هر کدام از واحدها امتیاز مربوطه تعلق گرفت و میزان شدت فرسایش تعیین و در نهایت نقشه حساسیت بهفرسایش بادی منطقه تهیه شد. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد، واحدهای کاری از نظر شدت فرسایشدر سه کلاس متوسط با تولید رسوب سالانه 1500-500 تن در کیلومترمربع در سال، زیاد با تولید رسوب سالانه 6000-1500 تن در کیلومترمربع در سال و خیلی زیاد با تولید رسوب سالانه 6000< تن در کیلومترمربع در سال تقسیم شوند. با توجه به این روش بالاتری امتیاز مربوط به پهنه ها و تپه های ماسه ای در غرب محدوده موردمطالعه با 125 امتیاز می باشد که جز منطقه رسوب گذاری محسوب می شود ولی به عنوان منطقه برداشت ثانویه نیزعمل می کند و اراضی نسبتاً مسطح ساحلی با شیب بسیار ملایم و فلات های متشکل از رسوبات قدیمی دریای با106 امتیاز در رتبه دوم قرار گرفت که در کلاس فرسایش خیلی شدید قرار می گیرد و کمترین امتیاز مربوط بهآبرفت های بادبزنی شکل سنگریزه دار با شیب ملایم و پستی و بلندی کم با 75 امتیاز، به دست آمد که در کلاس بافرسایش متوسط قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

روش IRIFR.E.A ، فرسایش بادی ، پیوشک ، جاسک