ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی شهری با رویکرد رضایت شهروندی در شهر اسلام آباد غرب

موضوع کیفیت زندگی در سال های اخیر توجه ها را به خود جلب کرده و به طور فزاینده ای موضوع تحقیقات علمی و تئوری در زمینه ها و نظام های مختلف تبدیل شده است. مطالعه این مفهوم بر پایه این فرضیه بنیادین است که محیط اجتماعی و فیزیکی می تواند بر روی خوشبختی و رفاه مردم ساکن در یک محل تأثیر گذار باشد. از این رو در مقاله حاضر با استفاده از شاخص اجتماعی، اقتصادی، کالبدی به ارزیابی کیفیت زندگی در شهر اسلام آباد غرب پرداخته شده است. روش سنجش کیفیت زندگی در محدوده مورد مطالعه یک روش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل جمعیت 600 نفری حاضر در ول یک روز در قسمتی از بازار شهر اسلام آباد غرب بوده است که بر اساس فرمول کوکران این تعداد به 234 به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. شاخص های مورد بررسی در سه بخش اقتصادی، کالبدی- زیست محیطی و همچنین فرهنگی و اقتصادی در پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند که هر کدام دارای زیربخش های مختلف شامل شاخص اقتصادی (رضایت از شغل/رضایت از وضعیت اقتصادی، رضایت از توزیع ثروت و درآمد، رضایت از هزینههای زندگی، قدرت خرید، احساس موفقیت در شغل)، شاخص اجتماعی- فرهنگی (احساس شادمانی، احساس امنیت و آرامش، رضایت از رابطه اجتماعی، رضایت از احترام در خانواده، امید به آینده، رضایت از وضعیت خیابان ها، رضایت از وضعیت ترافیک، رضایت از حمل و نقل عمومی، رضایت از فضای سبز، رضایت از بهداشت محیط) می باشد. نتایج بیانگر آن بود که در زمینه وضعیت اقتصادی در زمینه کیفیت زندگی شهری مورد بررسی قرار گرفت مشاهده گردید کهمردم از وضعیت اقتصادی، از توزیع ثروت و عدالت، قدرت خرید و موفقیت در شغل احساس رضایت دارند و این امر در بحث رضایت اقتصادی از موقعیت بهتری برخوردار می باشد. البته در زمینه هزینه های زندگی و رضایت از شغل معنادار نمی باشد و نشان از آن است که مردم از هزینه های زندگی و نیز شغل خود رضایت کافی ندارند. در بحث شاخص های اجتماعی و فرهنگی مشاهده می گردد که مردم از هزینه های زندگی و نیز شغل خود رضایت کافی ندارند. در بحث شاخص های اجتماعی و فرهنگی مشاهده می گردد که مردم دارای احساس شادمانیف امنیت و آرامش از احترام به خانواده، امید به آینده، رضایت از اعتماد عمومی دارند و این شاخص های در وضعیت مناسب و معنادار می باشند. البته شاخص های رضایت از روابط اجتماعی و مشارکت عمومی معنادار نمی باشند و مردم از روابط اجتماعی ناراضی بوده و مشارکت عمومی را نامطلوب ارزیابی کرده اند. در بحث شاخص های کالبدی- زیست محیطی مردم از محله مسکونی خود رضایت دارند، از وضعیت ترافیک نیز راضی بوده و حمل و نقل عمومی را نیز مطلوب ارزیابی کرده اند و از فضای سبز موجود نیز راضی هستند و درسطح اطمینان 99 درصد معنادار می باشد. البته شاخص های وضعیت خیابان و بهداشت محیط نامناسب بوده و معنادار نمی باشد و مردم از وضعیت خیابان ها و نیز بهداشت محیط ابراز ناراضایتی داشته اند.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، زندگی ، شهر ، رضایت شهروندی ، شهر اسلام آباد غرب