بهینه سازی سازه فضا کار استوانه ای دو لایه در اثر تغییرات نیروهای ثقلی و جانبی با روش الگوریتم ژنتیک

در صورتی که طراحی یک سازه به صورتی انجام بگیرد که علاوه بر رعایت مسائل فنی و ضوابط طراحی ، کمترین هزینه اجرایی را داشته باشد ؛ به چنین فرایندی بهینه سازی گفته میشود. بهینه سازی سازه ها با درجات آزادی زیاد ، از جمله محاسباتی ، مستلزم صرف نظر زمان های طولانی می باشند. استفاده از مفاهیم الگوریتم ژنتیک می تواند در کاهش کلی زمان لازم جهت بهینه سازی بسیار مفید واقع شوند. در این مقاله ، روش ژنتیک و نیز نحوه استفاده از آن دربهینه سازی سازه های فضاکار استوانه ای دو لایه بیان شده اند. دلیل استفاده فراوان از این روش در زمینه های متفاوت این است که از یک سو به لحاظ محاسباتی ساده بوده واز سوی دیگر ،در مراحل جستجو بسیار قدرتمند می باشد علاوه بر این از نظر مبانی و اصول ، به فرضیات محدود کننده در فضای جستجو نظیر پیوستگی و یا وجود داشتن مشتقات تابع محدود نمی باشد . با توجه به این که در سازه های فضا کار استوانه ای ، مقدار و چگونگی نیروهای وارده ، وابسته به هندسه سازه می باشد ، انتخاب مقدار مناسب برای ارتفاع سازه استوانه ای در کاهش سطح مقطع اعضا و در نتیجه کاهش وزن سازه تاثیر زیادی دارد.در این مقاله تاثیر تغییرات نیروهای ثقلی و جانبی بر ارتفاع بهینه گنبد و تاثیر تغییرات ارتفاع گنبد بر مقاطع اعضا و وزن سازه مورد بررسی قرار گرفته و نتایج به دست آمده به صورت نمودارهایی ارائه شده اند.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک اصلاح شده ، بهینه سازی ، سازه فضا کار استوانه ای ، خیز بهینه