مسئله زیستمحیطی آبشیرینکنها و بهینهسازی کارخانههای آبشیرینکن با حداقل اثرات بر محیطزیست

آب تمیز، ایمن و کافی برای زنده ماندن همه ارگانیسمهای زنده و در حال کار بودن هموار اکوسیستم، جوامع و اقتصادحیاتی است. کمبود آب آشامیدنی تازه برای مصارف انسانی و صنعتی و استفاده در کشاورزی به یک مشکل مهم و مسئله حاد تبدیلشده است. اگرچه آب یکی از فراوان ترین منابع روی زمین می باشد و سه چهارم سطح زمین را پوشش می دهد با این وجود حدود 97 درصد آب زمین، آب نمک در اقیانوس ها و کمتر از 3 درصد آب خالص میباشد. بنابراین ناگزیر به داشتن آبشیرین کن بعنوان یک منبع مهم آب تازه برای اهداف صنعتی و خانگی وجود دارد. این صنعت به تدریج در چند دهه گذشته در حال رشد بوده است اما علی رغم مزایای زیاد آب شیرین کن ها، نگرانی ها در مورد اثرات منفی بالقوه بر روی محیط زیست افزایش یافته است. این اثرات منفی شامل اثرات سوء بر کیفیت آب و رسوبات، مختل کردن زندگی دریایی و عملکرد اکوسیستم ساحلی می باشد. بنابراین در این مقاله یک بررسی جامع و ارزیابی از انواع آب شیرین کن ها از قبیل تکنولوژی حرارتی و غشایی ارائه می کند. که شامل تقطیر ناگهانی چند مرحله ای، تقطیر چند اثر مرحله ای، اسمز معکوس، الکترودیالیز و اسمز روبه جلو می باشد. همچنین به بررسی اثرات زیست محیطی آب شیرین کن ها و ارائه راهکارهایی برای کاهش اثرات نامطلوب بر محیط زیست میپردازد.

کلیدواژه ها:

آبشیرینکنها ، اثرات محیطی ، انرژی ، محیط دریایی ، تخلیه نمک