جداسازی گازگلخانه ای دی اکسید کربن تولیدی صنایع با استفاده از غشای نانو کامپوزیت پلی یورتان/ سیلیکا

گازهای خروجی دودکش صنایع، از مهم ترین منابع تولیدکننده گاز گلخانه ای دی اکسیدکربن می باشند. روش های گوناگونی برای جداسازی این گاز از دیگر گازهای خروجی دودکش های صنایع وجود دارند. از جمله این روش ها، جداسازی گاز توسط غشا می باشد. به همین منظور، در این پژوهش، خواص جداسازی گازی غشای پلی یورتان با اجزای PTMG2000/HDI/MO A مورد بررسی قرار گرفته، سپس به منظور بهبود کارایی جداسازی گازی غشای مذکور، نانو ذرات سیلیکا به شبکه پلیمری افزوده شده و اثر افزودن نانو ذرات سیلیکا به شبکه پلیمری پلی یورتان مورد بررسی قرار گرفته شده است. غشاها در ترکیب درصدهای مختلف نانو ذره ) 0 ، 5 ، 10 ، 15 % وزنی ( با استفاده از روش اختلاط در فاز محلول ساخته شدند. ارزیابی و ریخت شناسی غشاهاینانو کامپوزیتی ساخته شده توسط آزمون طیف سنجی مادون قرمز و میکروسکوپ الکترون پویشی بررسی گردید. از تصاویر میکروسکوپ الکترون پویشی، پراکندگی مناسبی از نانو ذرات در غشاهای نانو کامپوزیت مشاهده گردید.همچنین آزمون تراوایی برای غشاها انجام شد. براساس داده های آزمایش با افزایش میزان نانو ذره، تراوایی هر دو گاز خالص مورد آزمایش )دی اکسید کربن و نیتروژن( کاهش یافته، در حالیکه مقادیر گزینش پذیری دی اکسید کربن نسبت به نیتروژن افزایش یافت

کلیدواژه ها:

گاز گلخانه ای ، جداسازی گازی ، غشاهای نانو کامپوزیت ، طیف سنجی مادون قرمز ، میکروسکوپ الکترون پویشی ، آزمون تراوایی