مطالعه تجربی کاهش ویسکوزیته نفت خام سنگین در اثر ترکیب با هیدروکربن های سبک و ارایه یک مدل مناسب

امروزه با توجه به مقدار محدود منابع نفتی سبک، بهبود تولید نفت از مخزن نفت سنگین توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. به دلیل ویسکوزیته بالای نفت خام سنگین تولید از این مخازن بسیار مشکل است. روش های مختلفی برای کاهش ویسکوزیته نفت سنگین از جمله: گرمایش، رقیق سازی، افزایش کیفیت نفت، امولسیون آب و نفت و جریان حلقه ای هسته وجود دارند.در این کار، ما از روش رقیق سازی با استفاده از حلال های صنعتی و میعانات گازی استفاده کرده ایم. کاهش ویسکوزیته دو نوع نفت خام از طریق مخلوط کردن با مایع و حلال های صنعتی در 4، 8 و 12 درصد وزنی و در چهار سطح مختلف دما (20، 25، 30 و40سانتی گراد) اندازه گیری شده است. آزمایش ها نشان داده اند که برای هردو نفت خام در همه دماها، اضافه کردن تولوین، n-هپتان و میعانات گازی ویسکوزیته را به عنوان یک نتیجه از اختلاط کامل نفت و حلال کاهش می دهد. به دلیل این واقعیت است که نفت یک جز غیر قطبی است و تولوین، n-هپتان و میعانات گازی نیز غیر قطبی هستند. در نتیجه، آنها می توانند با یکدیگر مخلوط شوند و ویسکوزیته نفت را کاهش دهند. با این حال افزودن متانول ویسکوزیته هر دو نوع نفت مورد بررسی را افزایش می دهد. این نتیجه تشکیل فلوکولاسیون بین نفت به عنوان یک ماده غیرقطبی و متانول به عنوان یک حلال قطبی می باشد. نسبت به نفتا، یک حلال غیرقطبی ضعیف است. بنابراین قادر به واکنش با نفت در غلظت پایین نیست و ویسکوزیته نفت را تنها در غلظت های بالا کاهش می دهد.نتایج بدست آمده از مدل ها حاکی از آن است که، اکثر مدل های موجود توانایی لازم برای پیش بینی مقادیر گرانروی نفت سبک شده بوسیله حلال ها را ندارند. فقط در یکی از مدل ها به نام مدل لدرر با تغییر ضرایب برای تولوین و ان-هپتان نتایج خوبی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

اEOR ، نفت سنگین ، کاهش ویسکوزیته ، رقیق سازی ، میعانات گازی