کارایی درمان مبتنی بر پرآگاهی بر تمایزیافتگی خود زوجین

مقدمه: تمایزیافتگی خود یکی از سازههای روانشناختی مهم و دخیل در روابط زوجین و سلامت روان است. از طرفیپرآگاهی که یکی از پرپژوهشترین موضوعات رواندرمانی است به لحاظ نظری تشابه و همسویی زیادی با تمایزیافتگی خوددارد. در پژوهش حاضر کارایی تمرینهای پرآگاهی بر تمایزیافتگی خود زوجین بررسی شد.روش پژوهش: در یک مطالعه شبه آزمایشی 30 زوج 30 تا 40 ساله به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و بهتصادف در دو گروه بهبود روابط مبتنی بر پرآگاهی (30 نفر) و گروه گواه (30 نفر) قرار گرفتند. تمرین های پرآگاهی(MBRE) در طول 9 جلسه هفته ای یکبار برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه هیچ نوع درمان روانشناختی دریافتنکردند. سیاهه تجدید نظرشده تمایزیافتگی خود (DSI-R) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون به کار برده شد. داده ها با روشتحلیل کوواریانس چند راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه گواه تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بیننمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معنی داری (p≤0/01) وجود دارد. همچنین میان تمایزیافتگی خودگروه آزمایش و گواه در پس آزمون تفاوت معنی داری (p≤0/01) وجود دارد.نتیجه گیری: تمرین های پرآگاهی تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش معنیدار تمایزیافتگی خود زوجین دارد. نتایج این پژوهشقابل کاربرد در مشاوره و رواندرمانی زوجین و خانواده و بهبود روابط زوجین است.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی خود ، پرآگاهی ، زوجین