استفاده از بتن خود متراکم درروکش کردن بتن های قدیم

برای اینکه یک لایه روکش عملکرد موفقی از خود نشان دهد، بایستی علاوه بر اینکه دارای ضخامت کم و پایائی مناسب باشد، عملکرد مرکب موفقی با بتن قدیم از خود نشان دهد. وجود خلل و فرج به مقدار کافی در سطح روکش شده، نه تنها امکان تماس بیشترذرات بتن روکش را با بتن قدیم فراهم می سازد، بلکه بدلیل نفوذ بیشتر لایه روکش در خلل و فرجسطح بتن روکش شده، چفت و بست مکانیکی بین این دولایه نیز افزایش می یابد. لیکن با توجه به ضخامت کم لایه روکش به منظور اقتصادی کردن و عملی کردن موضوع بایستی بتوان فشردگی لازم و پایائی مناسبی را ایجاد نمود . با عنایت به برشی بودن طبیعت آزمایشهای مربوط به اینگونه بررسی ها و اینکه اغلب در کارهای اجرائی تنشهای برشی حاصل از انبساط و انقباض عامل شکست اینکونه چسبندگی ها است. در این مقاله سعی گردیده ضمن انتخاب طرح اختلاط مناسب عملکرد برشی بتن خود متراکم به منظور استفاده درروکش بتن های فرسوده با بکار گیری روش پاره شدگیpull-offو روش انتقال اصطکاک مورد بررسی قرار گیرد، تا بتوان با مقایسه نتایج حاصله از بتن ساخته شده با نمونه مکعبی 15*15*15 روش مناسب جهت روکش کردن بتن های فرسوده را برگزید.

کلیدواژه ها:

روکش کردن بتن ، بتن خود متراکم ، چسبندگی بین دولایه ، Pull-Off انتقال اصطکاک