بادگیر نمادی از معماری پایدار در اقلیم گرم و خشک

امروزه باگسترش و توسعه علم و فن آوری ، جامعه بشری شاهد ایجاد رشد روزافزون شکاف موجود در ارتباط تنگاتنگ اقلیم و معماری است.چنانچه با بهره گیری از راهکارهایی صرفا مبتنی بر تکنولوژی و بدون توجه به اقلیم و شرایط زیست محیطی منطقه، ارتباط میان اقلیم و معماری گسستهشده است. با توجه به آنکه وسعت عظیمی از کشور ایران را بوم های بیابانی دربرگرفته است، لذا بررسی و یافتن راهکارهایی در ایجاد این پیوند و پاسخگویی به نیازهای منطقه امری ضروری به نظر میرسد . آثار ارزشمند معماری ایرانی که همچنان جزء یکی از بهترین راهکارهای معماری برای طراحی در اقلیم بیابانی محسوب میشوند کهدر این میان میتوان به عنصری به نام بادگیر به عنوان یکی از پدیده های چشمگیر و چند عملکردی اشاره نمود. بادگیرها علاوه بر با ایفای نقش در هویت بخشی و زیبایی شناسی بافت ، عنصر حائز اهمیتی درزمینه اقلیم بیابانی به ویژه در امر تهویه فضای درونیساختمان ها و خنک کردن سرداب ها و آب انبار ها و ایجاد جریان هوا محسوب میگردند. در این نوشتار نخست از طریق پژوهش اکتشافی به بررسی ضرورت و اهمیت بادگیرها ، نحوه عملکرد و طراحی بادگیرهاو انواع آن پرداخته میشود. در ادامه افق و چشم انداز آینده برای استفاده از بادگیرها در اقلیم بیابانی مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد. نوآوری این پژوهش در ارائه چهارچوبراهکارهای پیشنهادی در راستای بهره گیری مناسب از عنصر بادگیر برای پاسخگویی به مشکلات اقلیمی منطقه بیابانی در دهه اخیر و آینده می باشد

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، اقلیم ، معماری پایدار ، بادگیر ، بوم های بیابانی