بهره گیری از عناصر همساز با اقلیم در معماری مناطق کویری ایران در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار

اگر از چهارچوب آسایش به فعالیت ساختمانسازی در طی تاریخ توجه شود، در خواهیم یافت که انسان همواره در صدد آن بوده است که این شرایط آسایش را متناسب با فعالیت های خود را ثابت نگه دارد و برای این هدف از دوره نوسنگی تاکنون تلاش کرده است. اما یادآوری این نکته بی فایده نیست که برای راحتی گرمایشی وسرمایش از انقلاب صنعتی به بعد، استفاده بی دریغ از انرژی فسیلی معمول شد و روند استفاده از این نوعانرژی رو به اتمام است، تا جایی که امروزه از وحشت کمبود این نوع انرژی باید دست به دامن انرژی غیر فسیلی لایزال از نوع آفتاب و باد شویم. شاید احداث بناهایی که با حداقل انرژی فسیلی آسایش انسان را در فصل سرد و گرم فراهم آورد، کار چندان مشکلی نباشد. بهترین الگوی این ساختمان ها در معماری سنتی ما یافت می شود. در این مطالعه سعی در معرفی برخی تکنیک های مورد استفاده در معماری سنتی مناطق کویری و همچنین تکنولوژیهای روز دنیا در رسیدن به ساختمانی با حداکثر سازگاری و همسازی با محیط اطرافشان هستیم.

کلیدواژه ها:

عناصر همساز با اقلیم ، توسعه پایدار ، معماری مناطق کویری ایران