بررسی تغییرات پارامترهای مؤثر بر روش دوخت به پشت با استفاده از مدل سازی عددی دو بعدی و طرح بهینه آنها

باتوجه به توسعه شهرنشینی و محدودیت ابعاد زمین در طرح جامع شهری و لزوم استفاده از فضاهای زیرزمینی، گودبرداری در مناطق شهری اهمیت بسزائی یافته است. محدودیت ابعاد زمین درمناطق شهری مهندسان را ناگزیر از انجام خاکبرداری با جداره های قائم و یا نزدیک به قائم ساخته است. بر این اساس تأمین پایداری این گودبرداری ها بخصوص با توجه به بار اعمالی ناشی از سازه های مجاور، مهندسان عمران را با چالش استفاده از سازه نگهبان مواجه ساخته است. یکی از روش هایی که امروزه برای گودبرداری های شهری به خصوص گودبرداری های عمیق در مناطق شهری متداول است روش دوخت به پشت می باشد.در این مقاله ابتدا یک گودبرداری به روش دوخت به پشت به وسیله نرم افزارPlaxis 2D مدل سازی شده است و سپس مدل ساخته شده توسط داده های میدانی کالیبره شده و پس از صحت سنجی نتایج حاصل از مدل سازی دو بعدی، اثر طول مهارها ( گیرداری و غیرگیردار)، پارامترهای مکانیکی خاک ( زاویه اصطکاک داخلی خاک، مدول الاستیسیته خاک) و نیروی پیش تنیدگی مورد بررسی قرار گرفته است. درمدل سازی عددی دو بعدی دیواره (تیرنگهبان) با المان دیوار، طول غیر گیردار مهارها با المان انکر گره به گره ، طول گیرداری مهارها با المان ژئوگرید و خاک توسط مدل خاک سخت شونده شبیه سازی شده است. مراحل کامل گودبرداری شامل خاکبرداری تا عمق مشخص که معمولاً 2 تا 3 متر در نظر گرفته می شود، قراردادن مهارها در چاهک های مورد حفر شده در بدنه گود و ایجاد نیروی پیش تنیدگی در مهار ها نیز مدل سازی شده است

کلیدواژه ها:

روش دوخت به پشت ، تحلیل اجزاء محدود ، پارامترهای مکانیکی خاک ، طول مهارها ، نیروی پیش تنیدگی