بررسی تحقق توسعه پایدار(به ویژه بعد کالبدی آن) در ساماندهی بافت فرسوده (مطالعه موردی: بافت فرسوده کوی سجادیه)

بافتهای قدیمی اکثر شهرها به مرور زمان و در اثر تحولات جدید، عملکرد گذشته خود را از دست داده و رفته رفته رو به اضمحلال گذارده و امروزه نیز به عنوان بزرگترین معضل در شهرها مطرح هستند. در همین راستا، تحقیق حاضر به چگونگی تحقق ابعاد کالبدی توسعه پایدار در بهسازی و نوسازی بافت شهری در بافت فرسوده کوی سجادیه پرداخته است. روش به کار گرفته در این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و اطلاعات به دو طریق مطالعات اسنادی و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) جمعآوری شده است. جامعهی آماری این تحقیق، ساکنین کوی سجادیه با جمعیتی بالغ بر 5347 نفر هستند. در این تحقیق نتایج زیر به دست آمد: با بررسی ویژگیهای اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیستمحیطی محدودهی مورد مطالعه و مصاحبه با ساکنین محله مورد نظر، مشکلات و معضلات کالبدی با 36 درصد، بیشترین اسباب نارضایتی ساکنین را فراهم ساخته است. پس از مشکلات کالبدی، به ترتیب معضلات اقتصادی% با 26 درصد و معضلات اجتماعی با 25 درصد و مشکلات زیستمحیطی با 13 درصد بیشترین درصد معضلات را به خود اختصاص داده است. همچنین 89 بناهای موجود در بافت یک یا دو طبقه می باشند که 54 % یک طبقه و 35 % دو طبقه ساخته شده است. بیشترین سهم مالکیت درکوی سجادیه، مالکیت شخصی با 44 % می باشد. 20 % زمینهای محدوده را زمین های وقفی، دولتی و یا زمینهای آستان قدس در بر میگیرد. متأسفانه زمین متعلق به آستان قدس با 30767 متر مربع که 10 % مساحت محدوده را در برمیگیرد، به صورت زمین بایر رها شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای Spss و Excel ،Gis استفاده شده است

کلیدواژه ها:

ابعاد کالبدی ، توسعهی پایدار ، نوسازی و بهسازی ، بافت فرسوده ، کوی سجادیه