بررسی مفهومی معماری پایدار( با تاکید بر الگوی توسعه پایدار ماسوله)

ساخت سکونتگاه مناسب برای زیست بشر با توجه به گستره و چگونگی امکانات کره خاکی انسان را به تفکر واداشته است. انسان در ادوار کهن وپیش از کشف تکنیک های عمل مصالح و اجرا ، از طبیعت و غار به عنوان سرپناهی برای زیستن سود می برده است. با گذشت زمان و گام نهادن در مسیر تکامل با استفاده از اصولی بنیادین و ثابت تا فراگیری علومی نوین در پی خلق آثاری بدیع و تامین نیازهای جدید و روزافزون خود بوده است. امروزه با افزایش چشمگیر جمعیت و با تمایل به زندگی شهرنشینی مباحث جدید تحت عنوان توسعه پایدار با محوریت مصرف منابع به گونه ای که ضمن پاسخ به نیازهای خود برای آیندگان نیز باقی گذاریم ، مورد توجه بسیاری از اندیشمندان و محافل علمی قرار گرفته است. به نحوی که باب معماری پایدار sustainable Architecture به صرف گسترده ای در حیطه معماری و شهرسازی گشوده شده است که با مفهوم پدید آوردن بنا و محیطی بهینه با حداکثر انطباق و بهره جویی از شرایط محیطی و انرژی های طبیعی پی گیری می شود. البته پایداری شهری تنها به مقولات زیست محیطی منتهی نمی گردد ، بلکه گامی در جهت رسیدن به پویایی اقتصادی و محیط زیست و عدالت اجتماعی که از ارکان بنیادین توسعه پایدار به شمار می آیند ، می باشند. در این مقاله سعی شده است تا پس از آشنایی با مبداء و منشاء مفهوم پایداری ، تعریف و شناخت کاربرد مفاهیم پایداری در معماری و شهرسازی به بررسی و تحلیل ماسوله به عنوان نمونه ای از شهرهای سنتی ایران پرداخته و به این نتیجه نایل می شویم که ماسوله به عنوان گونه ای ازمعماری و شهرسازی پایدار محسوب می شود و در گذر زمان توانسته به مسائل محیطی خود پاسخی مناسب دهد. روش تحقیق در این مقاله به دو صورت کتابخانه ای و میدانی خواهد بود و در نهایت تطبیقی اصول شهر پایدار و ماسوله را به عنوان شهری سنتی مقایسه خواهیم نمود و نتیجه خواهیم گرفت که ماسوله می تواند به عنوان یک الگوی مناسب در راستای رسیدن به طراحی شهری پایدار در ایران مورد توجه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، شهر پایدار ، ماسوله ، معماری سنتی