پایداری روحی با ایجاد حس سرزندگی در مجتمع های مسکونی نمونه موردی: شهر رشت

آپارتمان نشینی را می توان از مهم ترین تحولات در فرایند اسکان بشر در شهرها دانست که به فرم غالب مسکن شهری در دوران معاصر تبدیل شده است.مجموعه های مسکونی که زمانی قرار بود با قرار گیری در میان فضای سبز، زیبا وکم تراکم،اجتماعات الگویی را ایجاد کند ، به تدریج به مجتمع های آپارتمانی با تراکم بسیار بالا تبدیل گردیدند.پیشرفتهای صنعتی،ازدیاد جمعیت،تولید شیوه های معماری نوین و مفهوم توسعه عمودی،نیرو هایی بودند که سیر تحول این مجتمع ها به اشکال امروزی را تحت تأثیر قرار دادند. شهر رشت نیز به عنوان مرکز استان گیلان از این قاعده مستثنی نبوده است.روند رو به رشد شهر رشت که حاصل رشد جمعیت و مهاجرت است،نیاز به مسکن را در این شهر افزایش داده است.نیازشدید به مسکن،برنامه ریزان محلی وملی را بر آن داشته که سرعت تولید مسکن را در این شهر افزایش دهند. این سرعت تولید ، در بسیاری از مواقع سبب توجه به کمیت و غفلت از کیفیت شده است . قرار دادن کیفیت در درجه دوم اهمیت سبب از بین رفتن رضایت مندی و ایجاد کسالت روحی و جسمی استفاده کنندگان از مسکن در این بخش شده است. مرکز توجه این پژوهش، مطالعه عوامل پایداری روحی با ایجاد حس سرزندگی در مجتمع های مسکونی میباشد. با بررسی عوامل شکل دهنده به سرزندگی و پایداری روحی مجتمع های مسکونی از دیدگاه طرح کالبدی مجتمع های مسکونی چه نقشی در ایجادحس سرزندگی و » روانشناسی محیط ، بدنبال پاسخگویی به این سؤال اساسی است که و در این راستا کالبد از دو جنبه فعالیتی و فضایی در مجتمع های مسکونی مورد بررسی قرار گرفته است . برای «؟ پایداریس روحی ساکنین دارد دستیابی به نتایج، علاوه بر مطالعات کتابخانهای، از تحقیق موردی و برای تحلیل از مطالعات پیمایشی با پرسشنامه استفاده شده است. در نتیجه مدل تحلیلی پژوهش که در واقع در برگیرنده مدل کلی عوامل کالبدی اثرگذار بر سرزندگی مجتمعهای مسکونی در شهر رشت میباشد ، تدوین گردیده و در انتها پیشنهاداتی در راستای ارتقای سرزندگی و نیل به پایداری روحی در مجتمع های مسکونی امروز شهر رشت از نظر کالبدی در دو بعد فضایی و فعالیتی ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، کالبد ، مجتمع مسکونی ، فعالیت ، پایداری