اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی افراد مبتلا به سرطان و تحت درمان در مراکز درمان پزشکی پوشش دهنده خدمات درمانی افراد مبتلا به سرطان و بخش آنکولوژی بیمارستان ها در استان تهران، سال تحصیلی 96-95 بود که از بین آنها 15 نفر را که ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند به عنوان گروه کنترل و 15 نفر دیگر را به عنوان گروه آزمایش با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه امید به زندگی حلاجیان (1388) جمع آوری شد و به منظور بررسی فرضیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. بررسی پژوهش نشان داد درمان شناختی- رفتاری اثر معناداری بر امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان دارد. و به طور کلی بر اساس این یافته ها می توان گفت درمان شناختی- رفتاری بر امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، امید به زندگی ، سرطان