حذف توریم از محلولهای آبی با روش جذب زیستی در یک ستون بستر ثابت

آلودگی فلزات سنگین یکی از مهمترین مسائل زیست محیطی در دنیای امروز است. وجود توریم در پساب های صنایع مختلف امکان ایجاد آلودگی زیست محیطی را فراهم می کند. هدف از این پژوهش، بررسی توانایی جذب زیستی پوست پرتقال بومی ایران (تامسون شمال ایران)، به عنوان جاذب برای جذب فلز سنگین توریم، از پساب های مصنوعی در حالت جریان پیوسته ستون بستر ثابت به ارتفاع 15 سانتی متر وقطر داخلی 5/1 سانتی متر می باشد. آزمایش های پیوسته با اندازه ذرات جاذب 8/0-4/0 میلی متر، ارتفاع بستر 6 سانتی متر و با مقادیر مختلف دبی محلول ورودی و غلظت اولیه توریم، در pH بهینه 8/3 و دمای Cº25 انجام شد. مشاهده شد، جذب زیستی توریم در ستون بستر ثابت به مقدار قابل توجهی به دبی جریان و غلظت اولیه وابسته است، به طوری که با افزایش دبی محلول ورودی و غلظت اولیه، میزان ظرفیت جذب ستونی توریم به ترتیب کاهش و افزایش می یابد. نتایج آزمایشگاهی به کمک مدل های کلارک، بوهارت – آدامز و یون - نلسون مدل سازی شد. با توجه به مدل سازی های انجام شده، می توان گفت این سه مدل تطابق خوبی با نتایج تجربی دارند.

کلیدواژه ها:

جذب زیستی ، تصفیه پساب ، مدلسازی جذب پیوسته ، توریم ، پوست پرتقال