ارتباط آموزش و پرورش با فناوری اطلاعات و ارتباطات

هدف این مقاله، ارائه الگویی مفهومی در زمینه به کارگیری مقصر فناوری اطلاعات و ارتباطات با توجه به نیازمندی های آموزش و پرورش کشور می باشد. فناوری اطلاعات و ارتباطات بالقوه توانایی تقویت کیفیت، اثربخشی و دسترسی به تعلیم و تربیت را دارد. فناوری اطلاعات و ارتباطات، با پدید آمدن فرصت های جدید، فضای یاددهی و یادگیری را فارغ از زمان و مکان دگرگون ساخت و افق تازه ای پیش روی آموزش وپرورش گشوده است. یافته ها نشان می دهد که توسعه آموزش تخصصی کاربران و پشتیبانی فنی و تخصصی از آنان، مهم ترین عوامل به کارگیری محصل فناوری اطلاعات و ارتباطات در فضای یاددهی و یادگیری است. نتایج نشان داد که کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در تغییر نگرش، تثبیت و پایداری مطالب درسی، مهارت استدلال و قدرت خلاقیت و در نهایت یادگیری فعال تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، فناوری اطلاعات و ارتباطات