تربیت کارافرینی از منظر اسلام

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نظام معرفتی و نگرشی فرهنگ اسلامی پیرامون موضوع کارآفرینی و ارائهی راهکارهای تربیتی جهت گسترش این مهم در جامعه است. پژوهش حاضر با این پیشفرض که فلسفه و نظام اعتقادی یک جامعه است که حرکت به سمتکارآفرینی را موجب شده یا مانع میشود ، در تلاش است تا با روش تحلیلی استنتاجی و با استناد به منابع اسلامی به سؤالات – بنیادین زیر پاسخ دهد: جایگاه کارآفرینی و انسان کارآفرین در منظومهی اندیشهی اسلامی چگونه است؟ مکانیزم ها و راهکارهای تربیتی مطرحشده در فرهنگ اسلامی جهت ترویج روحیه کارآفرینی کداماند و آسیبهای مبتلا به کارآفرینی از دیدگاه فرهنگاسلامی چیست. نتایج حاصل از این پژوهش، گویای آن است که در جهانبینی اسلامی، آموزشهای کارآفرینانه الف( با مهارتآموزی صرف فاصله دارد؛ ب(مستلزم فراهم آوردن نگرشی تام و تمام نسبت به اهمیت کار و کارآفرینی است. ج( مستلزم ایجاد پایههای معرفتی و نگرشی مناسب است و به همین سبب، در فرهنگ اسلامی، با معرفی انسان عامل و ایجاد نگرش ارادهی معطوف به کار، به مقولهی کار و کارآفرینی به عنوان یک فرصت و یک غایت مطلوب نگریسته شده و با ذکر ویژگیهای شخصیتی انسان کارآفرین پایههای معرفتی آموزشهای کارآفرینانه فراهم گردیده است و درعینحال با بهرهگیری از مکانیزم های تشویقی و نکوهشی و تبیین الگوهای عملی، زمینهی آموزشهای کارآفرینانه در عمل نیز میسر شده است

کلیدواژه ها:

عاملیت انسان ، ارادهی معطوف به کار ، فرهنگ کارآفرینانه