اثربخشی امید درمانی بر اضطراب بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

هدف و روش: هدف پژوهش تعیین میزان اثربخشی امید درمانی بر اضطراب بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی براساس طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. حجم نمونه براساس روش نمونه گیری در دسترس بود. تعداد 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی ( خرده مقیاس اضطراب ) استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( میانگین، انحراف معیار و فراوانی ) و آمار استنباطی ( تحلیل کوواریانس ) در سطح معناداری 05 / 0 استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد جلسات امید درمانی با سطح معنی داری ( 018 / 0) موجب کاهش اضطراب در گروه آزمایش گردید. با توجه به نتایج به نظر می رسد امید درمانی با کاهش سطح اضطراب بیماران دیابتی و غنی سازی فعالیت های روزانه که جزء مهمی از روند درمان می باشد، می تواند تاثیرات بنیادی بر کنترل و مدیریت بیماری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، اضطراب ، دیابت نوع دو