اثربخشی واقعیت درمانی بر سازگاری فردی و اجتماعی کودکان بی سرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده شهر کرمان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر کاهش سازگاری فردی و اجتماعی کودکان بیسرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده شهر کرمان بود. جهت دستیابی به این هدف، 30 نفر 15) نفر گروه آزمایش ، 15 نفر گروه کنترل) از کودکان بیسرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده به صورت هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه سازگاری اجتماعی پی کل و ویسمن (SAS) (1999) به آن ها داده شد و در نهایت یافته ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل گردید. نتایج نشان داد که واقعیت درمانی بر سازگاری فردی و اجتماعی کودکان تاثیری ندارد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، سازگاری ، بیسرپرست ، بد سرپرست ، مراکز شبه خانواده