مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و مهارت های حل مساله بر سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی 1395-1394

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و آموزش مهارت های حل مساله بر سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی 1394-95 انجام شد. روش پژوهش، تجربی میدانی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون چند گروهی بوده است جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز بود که به کمک جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 75 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشی قرار گرفتند. ابتدا بر روی هر سه گروه پیش آزمون اجرا گردید سپس، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های اجتماعی) بر روی گروه آزمایشی 1 و مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های حل مساله) بر روی گروه آزمایشی 2 در 10 جلسه 60 دقیقه ای انجام گردید. گروه آزمایشی 3 (گروه گواه) هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. نتایج پژوهش نشان داد، بین گروه های آزمایشی 1 و 2 و گواه در سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی بعد از ارایه متغیرهای مستقل، تفاوت معناداری در سطح وجود دارد. همچنین، نتایج آزمون بنفرونی جهت مقایسه میانگین ها،نشان داد آموزش مهارت های حل مساله بر روی سازگاری اجتماعی و خرده مقیاس های آن (عاطفی، اجتماعی و آموزشی) به طور معناداری موثرتر است، در حالی که آموزش مهارت های اجتماعی بر روی صمیمیت اجتماعی نسبت به آموزش مهارت های حل مساله تاثیر مثبت بیشتری داشته است. بنابراین، براساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های اجتماعی و آموزش مهارت های حل مساله باعث بهبود سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

مهار ت های اجتماعی ، مهارت های حل مساله ، سازگاری اجتماعی ، صمیمیت اجتماعی