تأثیر مناطق رودکناری بر تنوع و تراکم درختان و درختجه ها (مطالعه موردی: رودخانه مادرسو در پارک ملی گلستان)

جنگل های رودکناری در حدفاصل بین اکوسیستم های خشکی و آبی می باشند. این مناطق از تنوع بالایی از نظر گونه ها، ساختار و پروسه های تجدید نسل دارند و از مهمترین اجزای بسیاری از اکوسیستمها هستند. بسیاری از گونه های گیاهان بومی فقط در مناطق رودکناری دیده می شوند. پوشش گیاهی رودکناری شامل اشکوب های فوقانی، میانی و زیرین و گونه های ماکروفیت است و هر کدام از این گونهها در فواصل مشخصی از رودخانه یافت می شوند. گیاهان بر اساس شدت آبدوست بودن و تحمل رطوبت یا خشکی در فواصل مختلف از رودخانه رشد می کنند. هدف ما در این مطالعه، بررسی تفاوت گونه های گیاهی درختی و درختچه ای و تراکم و تنوع آنها در فواصل مختلف از رودخانه بود. رابطه بین فراوانی نسبی گونههای درختی و درختجه ای و متغیرهای محیط زیستی شامل دما، رطوبت، شیب، جهت، ارتفاع و پوشش سنگی به روش رج بندی خطی با استفاده از نرم افزار CANOCO انالیز شد. همچنین برای سنجش رابطه بین متغیرهای مربوط به زیستمندان و فاصله از رود از تجزیه و تحلیل آنوای یکطفه و کروسکال-والیس استفاده شد. م شاهده شد که در 25 متری رودخانه گونه های توسکا، سفیدپلت، افراشیردار، خردمندی و بید با فراوانی بسیار بیشتری از سایر گونه ها دیده می شوند. همچنین این گونه ها همبستگی مثبتی را با رطوبت و پوشش سنگی نشان دادند. انجیلی و بلندمازو با شیب و ارتفاع همبستگی دارند ک ه این دو متغیر در 500 متری رودخانه بیشترین مقدار را داشتند. متغیرها شامل درختان با قطر برابر سینه کمتر از 20 متر، درختان با ارتفاع کمتر از 10 متر، تراکم درخت، و ارتفاع درختچه، تفاوت معنی داری را در فواصل مختلف از رودخانه نشان دادند. نتایج این تحقیق لزوم حفاظت از منطقه رودکناری را بخصوص در منطقه مطالعاتی ما در پارک ملی گلستان نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

فاصله از رود ، زیستمندان ، متغیرهای محیط زیستی ، فراوانی نسبی گونه ها ، پوشش گیاهی ، جنگل های رودکناری