نقش انرژیهای تجدید پذیر در توسعه پایدار اجتماعی

در اثر رشد جوامع و پیچیده تر شدن صنعت و تکنولوژی، نیاز بشر به منابع انرژی شدت یافته و کشف و بهره برداری وسیع از منابع فسیلی را ناگزیر نموده است. امروزه رشد مصرف انرژی در جوامع مدرن صنعتی علاوه بر خطر اتمام سریع منابع فسیلی، جهان را با تغییرات برگشت ناپذیر و تهدید آمیز زیست محیطی مواجه کرده است؛ به همین دلیل در برنامه ها و سیاست های بین المللی در راستای توسعه پایدار جهانی، نقش ویژه ای به منابع تجدید پذیر انرژی محول شده است و وضع موجود و شرایط کنونی دنیا نیز به نفع استفاده از منابع تجدید پذیر برگشت خورده است. انرژیهای تجدید پذیر شامل انرژی باد، انرژی خورشیدی، انرژی زیست توده، انرژی زمین گرمایی، انرژی حاصل از امواج، انرژی پتانسیل آب می باشند، که می توانند نقش مهمی را در راستای توسعه پایدار ایفا نمایند. استفاده از انرژیهای تجدید پذیر دارای منافع کوتاه مدت و بلند مدت می باد و راهکار مناسبی جهت کاهش هزینه های اقتصادی، ایجاد مشاغل مختلف، اشتغال زایی، تولید انرژی با توجه به شرایط جغرافیایی، صرفه جویی در مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست و افزایش بهره وری آن می باشند.توسعه پایدار به مفهوم توسعه ای می باشد که نیازهای کنونی بشر را بدون به مخاطره افکندن نیاز نسل آینده برآورده ساخته و در آن به محیط زیست و نسلهای فردا نیز توجه شود. با توسعه کاربرد انرژی های تجدید پذیر و تنوع بخشی سبد انرژی می تواند به سمت توسعه پایدار بخش انرژی رفت که موجب ارتقای امنیت انرژی، کاهش آلودگی های محیط زیست، کاهش تولید گازهای گلخانه ای و تأثیر آن بر گرمایش جهانی، بومی سازی تکنولوژی انرژی های تجدید پذیر و کاهش ابستگی به منابع فسیلی می گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدید پذیر ، توسعه پایدار ، محیط زیست