حفر و بهره برداری های غیرمجاز از چاه های آب از منظر فقه اسلامی و حقوق ایران

نگرش دین اسلام به اب نوعی نگرش قدسی است کمااینکه آناهیتا، فرشته ی پاک آب، در فرهنگ ایرانی وازه ی غریبی نیست. کشور ایران با واقع شدن بر روی کمربند خشک جهان، یکی از کشورهای کم بارش محسوب می گردد که پیشینیان برای مقابله با این چالش، آب های زیرزمینی را با کندن چاه و کاریزها به شهرهای خود می رساندند. بی تردید در حال حاضر وضعیت سفره های آب زیرزمینی با ورود بی رویه ی چاه های غیرمجاز، ناگوار و نگران کننده است. بر اساس آموزه های فقهی هر نوع بهره برداری از آبها که موجب ایراد ضرر گردد، فاقد وجاهت شرعی است و از منظر حقوقی هر گونه استفاده از آبهای زیرزمینی از طریق حفر هر نوع چاه و قنات منوط به اخذ مجوز بوده به نحوی که حفر و بهره برداری های غیرمجاز از منابع ابی، عملی مجرمانه محسوب می گردد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی در صدد تبیین موضع فقه اسلامی و حقوق ایران در مقابله با حفر و بهره برداری های غیرمجاز از چاه های آب است.

کلیدواژه ها:

حفر چاه ، بهره برداری غیرمجاز ، فقه اسلامی ، حقوق ایران