شناسایی مخاطرات زیست محیطی ناشی از شبکه های ابیاری و زهکشی و ارائه راهکارهای مدیریتی (مطالعه موردی: شبکه ابیاری و زهکشی شرق اهواز)

به طور کلی هر گونه فعالیت عمرانی مخاطراتی را به محیط زیست طبیعی تحمیل می نماید که ابعاد این خطرات احتمالی با توجه به ماهیت پروزه و حساسیت های محیط زیستی متفاوت خواهد بود. واقع شدن ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان، در کنار افزایش نیاز داخلی به محصولات کشاورزی، اهمیت تأمین آب مطمئن برای کشاورزی در کشور را دوچندان ساخته است. در همین راستا طی دهه های اخیر گام های بلندی برای اجرای طرح های توسعه آبیاری در کشور برداشته شده است. طرح های آبیاری و زهکشی از جمله عملیات هایی هستند که شرایط طبیعی و زیست محیطی را تحت تأثیر قرار می دهند. پس باید یک تعادل مناسب بین طرح های آبیاری و زیست محیطی ایجاد نمود، زیرا با نادیده گرفتن اثرات زیست محیطی، طرح های آبیاری و زهکشی باعث بروز مشکلات وسیعی خواهند شد. شبکه های آبیاری و زهکشی هم علیرغم منافع فراوان، ریسکها و خطرات بالقوه ای را دارا می باشند که در صورت بالفعل شدن آنها فجایع بسیاری را بر محیط زیست تحت تأثیر خود محتمل خواهند کرد. بنابراین در مطالعه ی حاضر، مسئله اصلی شناسایی مخاطرات محیط زیستی شبکه ابیاری و زهکشی در استان خوزستان واقع در شرق اهواز و ارزیابی پیامدهای ناشی از آن و ارائه راهکارهای مدیریتی در جهت کاهش یا حذف این مخاطرات می باشد.

کلیدواژه ها:

مخاطرات زیست محیطی ، مدیریت زیست محیطی ، شبکه آبیاری و زهکشی ، روش دلفی ، جنبه های محیط زیستی