مقایسه عملکرد در واحد سطح و بوته لوبیا چیتی و افتابگردان تحت کشت مخلوط

کشت مخلوط یکی از بهترین تکنیک ها جهت افزایش تولید و بالا بردن عملکردگیاهان سازگار با یکدیگر است. در این راستا آزمایشی به صورت کشت مخلوط افتابگردان و لوبیا چیتی به روش افزایشی در شهرستان خوی با 10 تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل 8 سطح از کشت مخلوط افزایشی (شامل: آفتابگردان با تراکم 4 بوته در مترمربع + لوبیا چیتی به ترتیب با تراکم های 4، 8، 12، 16، 20، 24، 28 و 32 بوته در متر مربع)، همراه با یک تیمار کشت خالص لوبیا چیتی با تراکم 40 بوته در متر مربع و یک تیمار کشت خالص آفتابگردان با تراکم 4 بوته در متر مربع بودند. بذر لوبیا چیتی از نوع محلی سرابی و بنام لوبیا چیتی آغ گون بوده و بذر آفتابگردان از نوع آجیلی از توده محلی شهرستان (رقمی نیمه دیررس) بود. مقایسه نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر تیمارها بر لوبیا چیتی در ارتباط با صفات عملکرد دانه در واحد بوته و عملکرد در واحد طح معنی دار بود در حالیکه در آفتابگردان، در صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. همچنین مقایسه میانگین ها نشان داد در لوبیا چیتی و افتابگردان بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح، تحت تیمار S8 که شامل (آفتابگردان با تراکم 4 بوته در متر مربع + لوبیا چیتی با تراکم 0/8 کشت خالص آن) مشاهده گردید، در حالیکه اختلاف معنی داری بین این تیمار با کشت خالص لوبیا چیتی در ارتباط با صفت عملکرد در واحد سطح وجود نداشت. در عین حال که بیشترین مقدار شاخص سودمندی کشت مخلوط (LER استاندارد) نیز در این تیمار مشاهده گردید. لذا با توجه به متفاوت بودن گونه های کشت مخلوط حاضر و عدم وجود رقابت برون گونه ای مؤثر، کشت مخلوط تأثیری منفی بر عملکرد آفتابگردان و لوبیا چیتی نداشته است. بنابراین کشت مخلوط این دو گیاه در کنار همدیگر با هدف استفاده بهینه از منابع موجود، سودمند خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حبوبات ، کشت مخلوط ، لوبیا چیتی ، افتابگردان و عملکرد