پهنه بندی آلودگی ناشی از ذرات معلق در هوای شهر شیراز

مقدمه و هدف : براساس گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد ذرات معلق مهم ترین آلاینده هوا در شهرهای بزرگ جهان است که از منابع مختلفی در هوا منتشر می شوند. از آنجا که یکی از عوامل اصلی آلودگی هوا در شهر شیراز نیز ذرات معلق می باشد، بنابراین پایش این ذرات به منظور تدوین برنامه های کنترل آن ضروری است، لذا هدف این مطالعه پهنه بندی آلودگی ناشی از ذرات معلق هوا می باشد . روش بررسی : این تحقیق به صورت مطالعه ی توصیفی _ مقطعی طی فصل های بهار و تابستان ۱۳٩٤ انجام گرفت. برای نمونه گیری از ذرات معلق ٤۵ ایستگاه در سطح شهر انتخاب و نمونه برداری در دو نوبت یکی در زمان پیک ترافیک صبحگاهی (۱۱-٩ صبح) و دیگری در پیک ترافیک عصرگاهی (٦-٤ عصر) انجام گرفت. پس از بدست آوردن میزان غلظت ذرات PM2.5 و PM10 از این نقاط، نقشه های مربوط به پراکنش آن ها با استفاده از GIS تهیه شد . نتایج : نقشه های پهنه بندی نشان می دهد که بیشترین میزان آلودگی ذرات معلق در شهر شیراز در نواحی جنوبی متمایل به جنوب غربی یعنی بخش هایی از مناطق ۹،۵،٤ و کمترین میزان آلودگی در نواحی غربی متمایل به شمال غرب و جنوب غرب یعنی بخش هایی از مناطق ٦و۹ وجود دارد . نتیجه گیری : از نتایج این تحقیق مشخص است که غلظت ذرات معلق در زمان عصر بیشتر از صبح می باشد .

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، پهنه بندی ، ذرات معلق ، سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)