مشکلات و مضرات سوزاندن کاه و کلش پس از برداشت گندم

سوزاندن کاه و کلش در ایران از استانهای شمالی تا استانهای غربی و جنوبی رایج می باشد. این مسئله زیست محیطی بعد از برداشت محصول و خشک شدن کاه و کلش که از خردادماه شروع و تا اواخر مهر و آغاز بارندگی های پاییزه ادامه دارد . آتش زدن یک عمل سریع و حاد برای تغییر محیط است. این عمل در اکوسیستم های طبیعی و اکوسیستم های تحت مدیریت انسان می تواند از قدرت تخریبی و آلوده کنندگی بسیار زیادی برخوردار باشد و یا ابزار مدیریت به حساب آید. بشر همواره در پی ایجاد شرایط مناسب برای ادامه حیات خود بوده است بنابراین مدیریت بقایا را که شامل روش هایی است که پس از خاتمه دوره رویشی گیاه و برداشت محصول بر روی بقایای باقی مانده اعمال می شود را مورد بحث قرار می دهیم. مدیریت بقایا طرز رفتار با پس مانده های محصول برداشت شده است که این روش ها عبارتند از: جمع آوری، شخم زدن و دیسک زدن و دفن کردن بقایا، باقی گذاردن بقایا و سوزاندن. از پیامدهای سوزاندن می توان به کاهش ماده آلی و دگرگونی شرایط فیزیکی و میکروبیولوژیک خاک در بلند مدت، افزایش خطر آبشوئی و فرسایش، تلفات نیتروژن، کربن، گوگرد و غیره از طریق تصعید، پراکندگی سموم شیمیایی در هوا، آسیب به لایه ازن و متعاقب آن زیان گیاهان و انسان، به وجود آمدن باران های اسیدی و بروز تنگی نفس (آسم) و سایر بیماری های تنفسی اشاره نمود. همچنین سوزاندن باعث می شود که مواد آلی خاک سریعاً تبدیل به خاکستر شده و در نهایت عناصر غذایی (K,Mg,Ca,P,N) از آن استخراج شود. این تحقیق به منظور برررسی مشکلات سوزاندن و راههای جایگزین و جمع آوری کاه و کلش ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

سوزاندن ، کاه و کلش ، علف هرز ، گندم